Niemal najbardziej wysunięty na południe punkt Afryki.
Ze względu na panującą tam pogodę nazwany przez odkrywcę Przylądkiem Burz, jednak król Portugalii (który odkrywcę zatrudnił) szybko zmienił ją na Przylądek Dobrej Nadziei. Wzięło się to stąd, że za przylądkiem można było wreszcie płynąć na wschód, co dawało nadzieję na opłynięcie Afryki i dotarcie do Indii.

Również ze względu na pogodę szybko (1860 r.) postawiono tam latarnię morską.
Pierwotnie, na zdrowy chłopski rozum, w najwyższym punkcie w okolicy (~250 m n.p.m.), co okazało się być jednak kiepskim rozwiązaniem, bowiem latarnia często tkwiła w chmurach.
Choć szybko zdano sobie z tego sprawę z przeniesieniem poczekano na odpowiednio spektakularną katastrofę, która nastąpiła w 1911 r.

Co ciekawe, aby ulżyć samotności latarników, obok latarni pobudowano (już w 1860 r., wraz z pierwszą latarnią) dostępne za darmo dla turystów kwatery, które miały zachęcić do odwiedzania Przylądka. Pomysł okazała się trafiony.

Poza nieprzewidywalną pogodą i latarniami Przylądek oferuje piękne plaże wyłożone drobniuteńkim (znacznie drobniejszym niż nad Bałtykiem) białym piaseczkiem, z krystalicznie przejrzystą wodą i otoczone skalistymi klifami.